Glina samoutwardzalna i co z tego wyszło...

Dzisiaj parę słów o kolejnym rękodzielniczym materiale - glinie samoutwardzalnej. To musiało być swojego rodzaju przeznaczenie, bo opakowanie gliny zakupiłam ponad rok, może nawet półtora roku temu, ale z braku pomysłu jak ją wykorzystać, przeleżała zapomniana w szafce. Podczas mojej niedawnej przeprowadzki odkryłam, że mam ją w swoich artystycznych zasobach i od tej pory kusiło mnie, by jakoś tą glinę wykorzystać. Z pomocą nadszedł kolega, który poinformował mnie o zbliżającym się jarmarku świętojańskim. Wianków co prawda pleść nie umiem, ale stwierdziłam, że wymyślę coś innego, coś z motywami kwiatowymi. Tak właśnie w ruch poszła moja glina i choć nie mam jeszcze gotowych rzeczy (czekam na farby aby dokończyć malowanie), pokażę wam to, co udało mi się ulepić.

Jak taka glina wygląda?

Jest to masa w kolorze przeważnie białym lub terra cotta (gliniastym). Zapakowana szczelnie, gdyż glina pod wpływem powietrza wysycha (po zakończeniu pracy należy znów szczelnie ją zapakować, bo inaczej będzie do wyrzucenia). Bardzo łatwo się ją urabia, o wiele łatwiej niż modelinę, nie ma problemu z wygładzaniem jej ani kształtowaniem. Ponadto, jeśli po jakimś czasie nie lepi się już tak dobrze, można dodać odrobinę wody - od razu stanie się na nowo miękka.

Co najważniejsze, jak sama nazwa wskazuje, glina samoutwardzalna sama się utwardza. Nie potrzeba jej wypalać (nie nadaje się do tego tak jak zwykła glina), wysycha sama pod wpływem powietrza. W zależności od grubości schnie od 24 h do 2, 3 dni. Podczas schnięcia mogą pojawić się drobne pęknięcia a płaskie przedmioty mogą się nieznacznie podwinąć - warto położyć na nich coś cięższego, o gładkiej powierzchni, aby nie pozwoliły na zdeformowanie waszych prac. 

Jest kilka firm na rynku sprzedających glinę samoutwardzalną, ja korzystam przede wszystkim z gliny Koh-i-Noor. Poza tym są jeszcze gliny samoutwardzalne ASTRA, DAS, JOVI. W innych wpisach zajmuję się porównaniem poszczególnych firm i opisuję szczegółowo właściwości każdej z nich, zajrzyjcie tutaj:

Recenzja gliny Koh-i-Noor

Recenzja gliny Astra 

Recenzja gliny DAS

Gdzie kupić glinę samoutwardzalną?

Cena gliny samoutwardzalnej bardzo się od siebie różni, i to nie kwestia firm, które je produkują. Warto dobrze się rozejrzeć zanim klikniemy pierwszą z brzegu ofertę, gdyż może się zdarzyć, że przepłacimy o klika złotych. Trzeba patrzeć również na wagę opakowania, najmniejsza wynosi ok 250-300 g, czyli malutka paczuszka, do mniejszych projektów. Są opakowania również większe opakowania, w które najczęściej się zaopatruję, o wadze 1 kg (wbrew pozorom nie jest to nie wiadomo jak wielka ilość, po prostu wilgotna glina swoje waży). Miejscami, gdzie najczęściej kupuję glinę to Allegro lub sklep internetowy  Paper Concept. 

   

Glinę samoutwardzalną często wykorzystuje się w szkole, ze względu na plastyczność masy oraz brak potrzeby wypalania. Jest to więc fajny sposób na zagospodarowanie dzieciom czasu!

Polecam też zajrzeć na Pinterest gdzie znajdziecie wiele ciekawych pomysłów na wykorzystanie gliny (glina samoutwardzalna to po angielsku air dry clay).

Jak przechowywać glinę samoutwardzalną?

Niewykorzystaną glinę samoutwardzalną należy dobrze zabezpieczyć, gdyż wyschnięta do niczego nam się nie przyda. To znaczy, że trzeba bardzo szczelnie ją zapakować, odcinając dopływ powietrza. Wystarczy zawiązać w kilka woreczków foliowych, przewiązując gumką recepturką lub przechować ją w bardzo szczelnym pojemniku. Nie wyjmujcie od razu całej gliny z opakowania, jedynie tyle ile potrzeba, ponieważ najlepsza glina to ta najświeższa i wilgotna. 

Poniżej kilka moich pierwszych prac, które wykonałam z gliny, zapraszam również do przeczytania innych wpisów na temat gliny samoutwardzalnej!

Glina jak malowana

Glina samoutwardzalna i pieczątki

Kwiatowe literki - glina samoutwardzalna i akwarele

Rustykalne zawieszki wielkanocne z gliny samoutwardzalnej

Tea bag holder na Dzień Mamy

Pomysły na ozdoby wielkanocne z gliny samoutwardzalnej